404 / LUZ PICHEL: CATIVA EN SU LUGHAR
Recital y conversación
Fecha
23 Enero 2013
Espacio
Nave 17. Nave una
Lugar
Terrario
Categoría
Programa
Intermediæ
Seminario Euraca presenta: Recital & Conversa sobre Cativa en su lughar, de Luz Pichel (Diminutos Salvamentos, 2013).
“Cando Eva Chinchilla e Jorge Luis Morales me propuxeron unha edición bilingüe de Casa Pechada (Ferrol: Esquío, 2006) en castelán e galego, pensei de seguida en utilizar o castrapo como lingua da tradución. E iso por máis dun motivo: o primeiro, que o castrapo permitíame traducir contidos, olladas, mundos que de outro xeito non quedaban transferidos ao castelán. Ademais, o feito de escoller unha lingua de fronteira e non normalizada dábame unha liberdade creativa moi grande. Facíame falta esa liberdade para me remover dentro da miña escrita, quería escribir algo distinto do que escribira no 2006 (esa é a vantaxe de autotraducirse): quería afastarme da tradución literal, tomar como punto de partida o libro base e fuxir, quería que mediaran entre os dous libros a distancia temporal e outras distancias persoais e sociais. Pero ademais, no “lughar” fálase castrapo como segunda lingua, cando parece preciso; segunda lingua aldraxada. Parecíame moito mellor estar con eles, usando esa súa lingua que tamén foi miña e me fixo sufrir, facela valer (tentar de facelo) nun libro de poemas ca usar o castelán, unha lingua limpiña que, como todas as linguas gramaticalmente e politicamente correctas e ben vistas, son linguas atravesadas polos fíos de serra do poder, ferramentas cortantes. Neste intre histórico non está de máis rebelarse contra a norma que en todo se nos impón cada día, coller postura. A poesía, ben sabedes, expresa a súa rebeldía no xeito en que usa as palabras. Por iso foi” [Texto: Luz Pichel]
Luz Pichel (Alén, Lalín, 1947) es autora de los siguientes libros de poesía: a) En castellano: El pájaro mudo (Ediciones La Palma, 1990, I Premio “Ciudad de Santa Cruz de la Palma”); La marca de los potros(Diputación de Huelva, 2004; XXIV Premio hispanoamericano de poesía Juan Ramón Jiménez). El pájaro mudo y otros poemas (Universidad Popular José Hierro, 2004. Reúne la reedición de su primer libro junto a los nuevos trabajos Ángulo de la niebla, Cartas de la mujer insomne y Hablo con quien quiero) b) En galego: Casa Pechada (Fundación Caixa Galicia, 2006, XXVI Premio Esquío de Poesía). c) En castrapo: Cativa en su lughar, una reescritura libre y leal de su libro Casa pechada (diminutos salvamentos, 2013)
+ "Notas para un libro refeito (Findologos, Sobreopunto)", María Salgado.
+ info sobre 404: School not found: http://intermediae.es/project/404
Participan: Luz Pichel (autora), Eva Chinchilla (editora), Jorge Morales (editor) y Seminario Euraca (lenguajeadorxs).
“Cando Eva Chinchilla e Jorge Luis Morales me propuxeron unha edición bilingüe de Casa Pechada (Ferrol: Esquío, 2006) en castelán e galego, pensei de seguida en utilizar o castrapo como lingua da tradución. E iso por máis dun motivo: o primeiro, que o castrapo permitíame traducir contidos, olladas, mundos que de outro xeito non quedaban transferidos ao castelán. Ademais, o feito de escoller unha lingua de fronteira e non normalizada dábame unha liberdade creativa moi grande. Facíame falta esa liberdade para me remover dentro da miña escrita, quería escribir algo distinto do que escribira no 2006 (esa é a vantaxe de autotraducirse): quería afastarme da tradución literal, tomar como punto de partida o libro base e fuxir, quería que mediaran entre os dous libros a distancia temporal e outras distancias persoais e sociais. Pero ademais, no “lughar” fálase castrapo como segunda lingua, cando parece preciso; segunda lingua aldraxada. Parecíame moito mellor estar con eles, usando esa súa lingua que tamén foi miña e me fixo sufrir, facela valer (tentar de facelo) nun libro de poemas ca usar o castelán, unha lingua limpiña que, como todas as linguas gramaticalmente e politicamente correctas e ben vistas, son linguas atravesadas polos fíos de serra do poder, ferramentas cortantes. Neste intre histórico non está de máis rebelarse contra a norma que en todo se nos impón cada día, coller postura. A poesía, ben sabedes, expresa a súa rebeldía no xeito en que usa as palabras. Por iso foi” [Texto: Luz Pichel]
Luz Pichel (Alén, Lalín, 1947) es autora de los siguientes libros de poesía: a) En castellano: El pájaro mudo (Ediciones La Palma, 1990, I Premio “Ciudad de Santa Cruz de la Palma”); La marca de los potros(Diputación de Huelva, 2004; XXIV Premio hispanoamericano de poesía Juan Ramón Jiménez). El pájaro mudo y otros poemas (Universidad Popular José Hierro, 2004. Reúne la reedición de su primer libro junto a los nuevos trabajos Ángulo de la niebla, Cartas de la mujer insomne y Hablo con quien quiero) b) En galego: Casa Pechada (Fundación Caixa Galicia, 2006, XXVI Premio Esquío de Poesía). c) En castrapo: Cativa en su lughar, una reescritura libre y leal de su libro Casa pechada (diminutos salvamentos, 2013)
+ "Notas para un libro refeito (Findologos, Sobreopunto)", María Salgado.
+ info sobre 404: School not found: http://intermediae.es/project/404
Participan: Luz Pichel (autora), Eva Chinchilla (editora), Jorge Morales (editor) y Seminario Euraca (lenguajeadorxs).